Сари қудрати давлатдорӣ омадани аъзои ҳаракати ифротихондашудаи “Толибон” ва воқеаҳои вақтҳои охир бо сабаби пайванди таърихӣ ва ҳам марзи тӯлонии байнидавлатӣ водор менамояд, ки нисбати қазияҳои дохилии Афғонистон бефарқ набошем. Ҷоиз ба қайд аст, ки мавқеи одилона ва устуворонаи давлати мо шаҳодати дарки масъулият ва матонати миллӣ аст.

Дар ҷаҳони муосир равандҳоемавҷуданд, ки пайдоиш ва зуҳуроти онҳо на танҳо барои амнияту суботи ҷомеаи як кишвар ва ё як минтақа, балки ба тамоми кишварҳои ҷаҳон ва дар маҷмуъ, ба кулли мардумони сайёра таҳдид мекунанд. Яке аз чунин зуҳуроти номатлуб, ки хатари байналмилалиро ба бор оварда, дар тамоми манотиқи олам тамоюли паҳншавиро дорад, терроризм ва экстремизм мебошад, ки роҳу усулҳои рафъ ва мубориза бо ин зуҳурот боиси таваҷҷуҳи ҳаматарафаи созмону ташкилотҳои байналмилалӣ ва давлатҳои ҷаҳон гардидааст.