(Назари ман ба иғвогариҳои ҳизби террористии наҳзати исломи ба Тоҷикистон)

 Имрӯз тамоми мардуми сайёра шоҳиди шаклу намудҳои нангини куштору даҳшатафканиҳои гурҳҳои террористи дар каламрави кишварҳои мусулмонӣ ва дигар минтақаҳои ҷаҳон шуда истодаанд. Бадхоҳони миллати тоҷик мардумро мехоҳанд бовар кунонанд, ки гуё суханонашон ҳама аз рӯи адлу адолат аст, аммо бо роҳи фиреб ҳар гуна камбудиҳои ночизи ҷамъиятро чанд баробар зиёд карда мехоханд, ки хукумати ҳозираро, ки поягузори сулҳу вахдат аст, оромию тинҷӣ ва амнияти мардумро таъмин мекунад, ба чашми одамони алоҳида гунаҳгор нишон диҳанд.

 Лекин ба ин бозиҳои авомфиребонаи худ халки ваҳдатофарини тоҷикро дигар фиреб дода наметавонанд, чуники халки мо заҳри ин амалҳои оноро дар солҳои 90-уми асри гузашта чашидаасту хулосаи зарурӣ баровардааст. Умуман раванди мусалмони дар замони ҳозира аз исломи ҳақиқӣ хеле тафовут дорад. Мутаасифона душманони Ислом мутахасисони забардасти Ислом мутахасисони «забардаст»-и ба ном исломшиносро омода намуда, сипас ба воситаи мулло, ҳоҷӣ ва эшонҳои дуруғин сомонаҳои интернетӣ ва ғайра ба мардум чунон исломеро тарғиб мекунанд, ки аз ҳадафҳои аслии ин дини мубин фарсахҳо дур аст.

 Яке аз ғояҳои сохтаву бофтаи онҳо «ҷиҳод» аст,ки онро байни мардум тарғиб карда, ғаразҳои нопоки худро мехоҳанд амали сохта террор ва қатлу кушторҳо ба миён оваранд. Онхо чун манкуртҳо мафҳумҳои миллат, давлат, урфу одатҳои миллиро умуман намепазиранд.

Ба ин гуруҳи душманони миллати тоҷик гуфтаниям, ки халки тоҷик пуштибон аз Пешвои миллат аст ва сиёсати ободгаронаву инсондустонаи ӯро бо тамоми ҳастӣ тарафдорӣ ва пуштибонӣ менамояд.

Хулоса фаъолияти густурдаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат Президенти Чумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи иттиҳоди тоҷикон ки яке аз аслҳои умдаи ҳадафҳои олӣ буд шахсияти ӯро аз маснади пешвои ормонии халк то ҳадди Пешвои вокеию комили миллат оварда расонид, ки вокеан ифодагари комили арзандаи чеҳраи комил ва идеалии миллати точик аст. Сару садоҳои душманони давлату миллати мо, ки аз хориҷи кишвар боло мешавад, аслан пақ-пақе беш нестанд, нолиши дасисаангезу маккоронае аст, ки аз синаи беваи ҳаромхиштаке бар мехезад.

                                                                                                                                                САФАРЗОДА ҒАЗАЛШОҲ ҒУЛОМ

                                                                                                                                                МУДИРИ ШУЪБАИ  МАОРИФИ МАҚОМОТИ                                                                                 ,                                                               ИҶРОИЯИ ҲОКИМИЯТИ ДАВЛАТИИ НОҲИЯ