Аҷаб рӯзгоре ба сари башарият омад. Анқариб дар 50 – 60 фисади олам ҷангу куштор, гурусгагию дарбадарӣ. Ироқ маркази тамаддуни инсонӣ буд, ҳар рӯз куштор, Сурия, Либия, Миср, Афғонистон, Украина озодатарин кишварҳои  дунё буданд, бузургтарин олиму уламо ва сиёсатмадорон дар ин кишварҳо зиндагӣ мекарданд, аммо пеши бадбахтии миллату давлатҳояшонро гирифта натавонистанд.

Бо мақсади иҷрои дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аз паёмашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон бармеоянд дар доираи нақшаи чорабиниҳо бахшида ба ҷашни байналмилалии Наврӯз аз тарафи  мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳия аз аввали моҳи феврали соли равон   бо дастгирии роҳбарони ташкилоту муассисаҳо, Ҷамоатҳои шаҳраку деҳоти ноҳия ва ба ҷалби соҳибкорон,   корҳои созандагию бунёдкорӣ дар боғи фарҳангию – фароғатии н

Шайтони бузург-Абубакри бағдодӣ ва аҳриманзода-гумоштагонаш ончунон Исломи нобу поки Муҳаммадиро бадном намуданд, ки душманони дину диёнат тули садсолаҳо муваффақ нашуда буданд. Тибқи назарсанҷие, ки дар кишварҳои ғайримусалмонӣ гузаронида шуд акнун бештар аз 60 фисади аҳолии ин давлатҳо Исломро дини терору хушунат меҳисобанд.Теъдоди қурбониёни ин ҷиҳоду муноқишаҳои мусаллаҳона дар минтақаи Шарқи наздик ва Африқои шимолӣ дар 5-соли охир ба 100 000 нафар дакка мехӯрад.

    Ҳоло ду  созмони минтақавии олам САҲШ ва  ИДМ ташкилоти террористӣ будани ҳизби мамнуи наҳзати исломии Тоҷикистонро ба таври сиёсӣ эълон ва эътироф кардаанд. Таи ду соли охир созмонҳои номбурда анқариб 3,5 миллиард аҳолии дунёро ҳушдор доданд, ки ҲНИТ ҳизби террористӣ ва хатарзо ба ҳисоб меравад.

Тибқи нақшаю чорабиниҳои мақоми иҷроияи ҳокимияти ноҳияи Фархор аз 20 феврал сар карда то рӯзи 23 – юм бо кумак ва сарпарастии роҳбарони ташкилоту муассисаҳо ва ҷамоатҳои шаҳраку деҳоти ноҳия бо дастовезҳои хурданӣ аз қабили нону кулча, самбӯсаю нони чапотӣ ва шириниҳои дастипаз аз бунгоҳҳои сарҳадӣ хабар гирифтанд. Аллакай дар бунгоҳҳо  ҷамоати шаҳрак ва ҷамоатҳои деҳот, литсейи касбию шуъбаи маориф дегҳо монда хӯрок тайёр мекарданд.

Тарбияи кӯдак аввалан аз хона ибтидо мегирад  ва  баъдан дар мактаби миёнаву олӣ ва ҷомеа рушд ёфта , дар ниҳоди наврасону ҷавонон тухми одаму одамгарӣ ва ватандорӣ мекорад. Агар ба гузаштаи наҷандон дурру давлати соҳибистиқлоламон назар афканем,  мебинем, ки дар ҳама ҳолатҳои ноорому пуршӯри миллат аслан наврасону ҷавонон бо сабаби гумроҳӣ ҷалб шуда буданд. Аксари салафитӯдаҳою назҳатӣ шудагонамон буданд ва ҳастанд.