Бо мақсади таҷлили ҷашни байналмиллаии Наврӯз бо ибтикори мақомоти иҷроияи ҳоким

Инсоният аз замони Одам (а) то ин замон ҳазорон васоилу усулҳои ғасби замин, амвол, зану фарзанд ва қатли ҳамҷинсони худро ихтироъ намудааст. Ҳарчанд даргириҳои авлодони бостониамон «приметив», ҷоҳилонаву бефарҳангона буданд, баъдан ҳокимону қудратмандон кӯшишҳои бо далелу бурҳон ҳақ баровардани аъмоли косибонашонро кардаанд. Соҳибтамаддун кардани қавмҳои барбарӣ, ҷиҳод дар роҳи Худо, беадолатии сохтор зумрае аз он сабабҳо ҳисоб меёфтанд.

Имом Ғазолӣ дар ҷилди якуми китоби «Кимиёи саодат» роҳи ба худшиносӣ расиданро бисёр равшану возеҳ нишон дода, навишта буданд: «Хирад чист? Гуфт: Хирад омӯхтани илм аст ва хирадмандӣ кор бастани илм ва илм он аст, ки бидонӣ, ки чӣ бибояд кардан ва хирад он аст, ки чун бидонистӣ, кор бандӣ». Акнун маълум шуд, ки бузургӣ ва сари баланди инсон танҳо тавассути хондан нуму ёфта, туро ба худат, ба миллату таърихи миллатат, ба фарҳанги миллат, ба ватандориат шинос мекунад.

    Агар дар вуҷуди инсон иллате хатарнок пайдо шавад, ҷарроҳон баъд аз ташхис бо тариқи ҷароҳӣ ва ё бо шуъои лазер онро бартараф мекунанд. Имрӯз авзои ҷомеаи ҷаҳониро терроризм ва экстремизм мисли бемории бод (рак) инсонҳоро ба даҳшат овардааст. Чунки терроризм ва террорист ба ҷузъ марг, куштор, қатли инсонҳо ва таркондани ҷойҳои муқаддас дигар коре надорад. Онҳо душмани инсоният ба ҳисоб мераванд. Мубориза алайҳи онҳо воҷиб аст.

Аз нолозим ва ба нафъи хизмати ҷомеа набудани ҲНИТ инак бештар аз 2 солу 3 моҳ сипарӣ шудааст. Ҳалномаи Суди Олии Ҷумҳуриии Тоҷикистон  аз  29-уми  сентябри соли  2015 ин ҳизбро  террористӣ – экстремистӣ эълон кард. Барои нолозим будани ин ҳизб аксар  шаҳрвандони ҷумҳурӣ, инчунин худи дар ин ҳизббудагон аз шаҳру ноҳияҳои гуногуни мамлакат мақолаҳои коллективона навишта, ибрози  баромадану аз ҳизб набудани худро карданд.

Тарбия аввалан дар хона ибтидо мегирад  ва баъдан дар мактаби миёна ва олӣ рушд ёфта, дар ниҳоди наврасу ҷавон  хӯ  мегирад. Як ба гузаштаи начандон қафотари давлати соҳибистиқлоламон назар кунем, мебинем, ки дар ҳама ҷойҳои ба шӯр омодаи миллат аслан наврасону љавонон ба гумроҳӣ ҷалб шуда бурданд. Аксари салафишудаҳою  назҳатишудаҳоямон  ҷавонон буданд. Ҳамон ҷавононе, ки на дар хона ва на дар мактаб таълим ва тарбияи дуруст нагирифта буданд.