АЗ ДАФТАРИ ЁДДОШТ
Саймумин ЯТИМОВ
ЗИЁИЕ ОЗОДИХОҲ, САРАФРОЗ ВА ШАРАФМАНД
Дар байни қишлоқҳои Вознавд ва Деҳи Рӯшон як мавзеи ниҳоят хатарнок, бо номи «Гардиши Наврӯзалӣ» вуҷуд дошт.
Ҳисоб кардаанд, ки дар муддати истифодаи роҳ, фақат дар ҳамин қитъа, садҳо мошин бо мусофир ва бору бандашон ба коми дарё фурӯ рафтаанд.
Як рӯзи зимистон сардори шуъба маро даъват карда, фармон дод:
АЗ ДАФТАРИ ЁДДОШТ
Саймумин ЯТИМОВ
ҚИССАИ ПАҲЛАВОН
ДЕВЛОХ ВА САФАРИ «КАҶАЛА»
Муваффақияти фаъолияти корманди сохтори амният дар дараҷаи амалӣ кардани мантиқи «Тавоно бувад, ҳар ки доно бувад» таъмин мешавад.
Шинохтанҳо ва донистанҳо ҷавҳари фаъолияти касбиро ташкил мекунад.
Саймумин ЯТИМОВ
ДӮСТЕ ПУРКОРУ НАКӮКОРУ ПУРАСРОР
АЗ ДАФТАРИ ЁДДОШТ
Саймумин ЯТИМОВ
СОЛ, АММО СОЛИ НООРОМ БУД
(ЗИЁРАТИ СИНДЕВ)
Ва ё ҷойгоҳи ҳувияти миллӣ ва динии тоҷикон дар гуфтори Пешвои миллат
Дар ҷомеае, ки дорои таърихи куҳан, фарҳанги оламгир ва мардуми тамаддунсозу тамаддундор аст, шинохти шахсияти инсон аз ду унсури асосӣ таркиб меёбад: ҳувияти миллӣ ва ҳувияти динӣ. Дар замони ҷаҳонишавӣ ва вусъати идеологияҳои бегона, дуруст муайян кардани ҷойгоҳи ин ду арзиш ва муътадил нигаҳ доштани ин ду пояи шинохти инсон барои ҳифзи ҳастии миллат зарурати таърихӣ аст. Тавре Президенти Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иброз доштаанд, «миллате, ки гузаштаи худро намешиносад, оянда надорад!»
Предисловие
Важнейшей проблемой, решению которой посвятил свою жизнь устод Садриддин Айни, является поиск форм духовной раскрепощённости, идейной независимости, достижения национального самопознания путём реформы образовательной системы, всеобщего просвещения, тем самым побуждения народных масс к решению главной задачи – становления и устойчивого развития таджикского национального государства.
