Пешрафту ободӣ ва рушду шукуфоии ҳар ҷомеа аз суботу оромии давлат ва ваҳдату ягонагии мардуми он вобаста мебошад. Аз рўи чунин дидгоҳи назар аз давраҳои қадим то ба имрўз бунёду барқарории ҷомеаи амну ором аз олитарин ормонҳои халқиятҳои ҷаҳон ба ҳисоб рафта, ҳамеша расидагӣ ба сулҳу субот ва амнияту ягонагӣ бо талафоти бузурги моливу ҷонӣ ба даст омадааст. Яке аз мисолҳои барҷастае, ки дар хотираи таърихии миллати тоҷик ва таърихи Тоҷикистони соҳибистиқлол садсолаҳо боқӣ хоҳад монд, ин ҷанги шаҳрвандӣ дар кишвар солҳои 1992-1997 мебошад.