Дар замоне, ки давлати мо истиқлолияти худро ба даст оварду, мо тўли 30 сол аст, дар давлати ҳуқуқбунёд ва демократӣ зиндагонӣ карда истодаем ва аз дастовардҳои он, ки сол то сол зиёд шуда истодааст, мефахрем. Дар ин осмони софу беғубор абрҳои тираву сиёҳ намудор шуданд, ки ба ваҳдату, сулҳу осоиштагии давлатамон, хатари парокандагии миллатро оварда, ба пайдо шудани низову ошўбҳо дар ҷамъият сабаб мешаванд, ки мисоли он ҲНИ мебошад.

Ҷинояткории муташаккил ҳамчун падидаи мураккаб ва танзимгардидаи иҷтимоӣ ба ҳисоб рафта, пайдоиши он ба раванди рушди робитаҳои бисёрҷониба таъсири манфӣ расонида, маҷмўи ҷиноятҳои таркиби мураккабдоштаро нисбат ба шахсон, ҷамъият ва давлат амалӣ месозад.

Айни замон, терроризм ва экстремизми динӣ ҳамчун ҷинояткории муташаккил ба мушкилтарин масоили ҷаҳони муосир табдил ёфтааст.

Имрӯзҳо шабакаи глобалии интернет барои мо як чизи муқарарӣ шудааст, ки бе он худро тасавур кардан мушкил аст.