Яке аз мавзуъҳои маъмули ғазалиёти Шамсиддин Ҳофизи Шерозӣ дӯстӣ, дӯст доштан, умуман муҳаббати инсонӣ аст. Шояд аз он сабаб бошад, ки зиндагӣ дар замони зиндагии шоир хеле ноҷӯр будааст. Қадру қимат, меҳру муҳаббати одамон хеле коҳида будааст. Ҳамин хел мешавад, чун дӯстӣ аз байн рафт, муносибатҳои нек байни одамон намемонад. Аз матлаъи як ғазалаш аз шикваю шикоят сар мекунад:

Соҳибкорон ва сокинони деҳаи «Куҳандиёр» - и Ҷамоати деҳоти «Ватан» аз Паёми навбатии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон,  Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рӯҳу илҳоми тоза гирифта, ба корҳои ободониву созандагӣ вусъат бахшиданд. Онҳо тасмим гирифтаанд,  ки муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №17 – и зодгоҳашонро таъмир намоянд.

Аз субҳи барвақти рӯзи 19 январ ҳавлии МТМУ №8 ҳолати тӯёнаро мемонд. Чодарҳои чаканию қаламирезгишуда ба ҳусни зебои  бинои мактаб ҳусн замъ мекарданд. Духтарону занони атласпӯшу чаканпӯш, як зумра занҳою мардҳои солор ба ороиши ҷойи гирифтаи хеш машѓул буданд.

Атрофи пошхӯрии оилаҳои ҷавон маводе навиштанӣ шудам. Баҳри ҷавоб ёфтан ба якчанд суолҳои ин  мушкилоти зиндагии ҷавонон сӯи бинои суд, ки бештари моҷароҳои оилавӣ дар он мақомот ҳалли худро меёбанд, роҳ пеш  гирифтам. Вақте вориди утоқи кории яке аз кормандони суди ноҳия шудам, дар қабулгоҳи кормандони суд ду ҷавони ҳамхона шояд барои маслиҳат омада бошанд, нишаста буданд.Ҷавонзан оби дидагонашро пок карда, қалам дар даст ба навиштан машғул буд.