Халқи тоҷик масали хубе дорад: «Ҳамеша равшанӣ ба торикиву зулмат пирӯз мегардад». Хоинон дар ҳама давру замон ба хотири ба даст овардани пулу моли зиёд, манфиату маҚом дар ҷомеа нооромии халқро дидан мехоҳанд. Аслан дини мубини Ислом пайравонашро ба худогоҳӣ, сулҳу ваҳдат, ватандӯстӣ ва рафоқат даъват менамояд. ҲНИ бошад, ягон робитае бо ин дин надорад, баръакс корҳояш мухолифи фармудаҳои китоби муқаддаси мусалмонон – Қуръон аст.

Масъалаи баҳсноки деҳаи Тоҷикони ҷамоати Ворухи Исфара ва ҳамсоякишвар Қирғизистон дар хусуси делимитатсия ва демаркатсияи сарҳади давлатӣ байни Тоҷикистон ва Қирғизистон яке аз масъалаҳои асосӣ барои мардуми шаҳри Исфара, аз ҷумла деҳоти Ворух буда, то ҳанӯз идома дорад, ки он боиси нигаронии ҳар як фарди суғдзамин гаштааст. Ба иттилои манбаъ, ҳанӯз аз соли 2012 то имрӯз зиёда аз 100 мулоқоту гуфтушунидҳо миёни ҳайатҳои комиссияи байниҳукуматӣ сурат гирифтааст.

Дар баробари рӯзҳои гузашта дар замони муосир низ ҷавонон ба ислом, дин ва охират тавваҷҷуҳи зиёд доранд. Ҳанӯз саркардагони ин ҳизби мухолифин бо сарварии М. Кабирӣ дар хориҷ сукунат дорад, ки бо ҳар ҳилаву найранг ба шуури насли наврас таъсири психологӣ мерасонанд. Ин мазҳаби террористӣ аз заифии он насле, ки аз гузаштаи талху торики Кабирӣ барин “сиёсатмадорон” бехабар истифода бурда, дар ниқоби исломӣ нақшаҳои худро роҳандозӣ мекунанд. Онҳо бештар ҷавононро ба гирдоби «бало» кашида, муқобили фаъолияти ҳукумату давлат менамоянд.